Ook vandaag sta ik weer om 7:00 uur op en als ik brood gehaald heb, ga ik eerst een aantal klusjes doen, zoals het chemisch toilet legen en schoonmaken. Als ik daarna echter het deurtje wil sluiten, breekt een van de plastic scharnieren af 
.
Nu heb ik voldoende Ducttape bij me om wat dan ook aan elkaar te plakken en kan ik het deurtje desnoods op die manier ‘reisklaar’ maken, maar ik ga eerst proberen of het scharnier te repareren is. Als iemand zich nog afvraagt waarom je vroeger naar de kleuterschool ging, dan weet ik inmiddels het antwoord… 
.
Het lukt me om, na enig gepuzzel het deurtje weer terug te plaatsen, waarna het ‘gewoon’ sluit en ik het ook op slot kan doen.
Ik zal het voor de zekerheid woensdag ook nog rondom vast tapen… En dan kan ik eindelijk gaan genieten van mijn ontbijt, dat vanochtend bestaat uit een broodje met een geklutst ei; het is ondertussen 9:30 uur.
Omdat ik geen idee heb wat ik vandaag nu eens zal gaan doen, zoek ik op internet naar de 10 leukste bezienswaardigheden in de buurt van Pistoia; zo kwamen Marijke en ik de laatste jaren telkens op leuke plekjes terecht en lekker eten kun je (bijna) overal, zeker in Italië 
.
Ik kies uiteindelijk voor een bezoek aan Villa Garzoni met bijhorende maniëristische tuin in het dorpje Collodi. De naam Collodi is vooral bekend als het pseudoniem van Carlo Lorenzini, de schrijver van Pinoccio. Het dorpje ligt op ruim 40 kilometer van de camping.
In het dorpje Pescia rijd ik langs een kerk en ook dat is inmiddels een traditie geworden; even wat foto’s van de buitenkant en dan binnen in de kerk rondkijken .
Het begint ondertussen te regenen en de temperatuur gaat binnen enkele minuten met een graad of 5 naar beneden . Gelukkig is de kerk open en blijf ik binnen in elk geval droog.
Ik steek een kaarsje op voor Marijke 
. Men gaat hier wel mee met de tijd, want het is allemaal elektronisch…
Als ik weer buiten kom, regent het nog steeds, maar de verwachting is dat het weer vanaf een uur of één zal opknappen; de zon gaat schijnen en de temperatuur zal oplopen naar 25º C. Op het moment dat ik de auto instap, krijg ik een Whatsapp-berichtje van een lotgenote/vriendin van Marijke; komend weekend is in Bergen op Zoom de Samenloop voor Hoop en het is bij dergelijke evenementen gewoonte om ‘s avonds als het donker is, zakken met kaarsjes te plaatsen en op die zakken kun je dan een wens zetten, bijvoorbeeld ter nagedachtenis aan iemand. Zij heeft er 2 foto’s bijgestuurd…
… en terwijl ik het bericht lees en de foto’s zie, word ik heel emotioneel en moet ik een potje janken om even mijn emoties kwijt te kunnen (terwijl ik dit schrijf, vloeien de tranen opnieuw rijkelijk).
Ik vervolg mijn weg, richting Villa Garzoni.
Het navigatiesysteem brengt me in Collodi naar een plek waar in elk geval geen villa is met een mooie tuin, maar toevallig wel een brug.
Nadat ik in een bar gevraagd heb waar de villa is en de bardame me buiten wijst waar de villa zich bevindt, rijd ik er ‘blind’ naar toe.
Ik parkeer de auto en dat mag hier zo waar gratis en dat op nog geen 100 meter van de ingang van de villa .
Het is mijn bedoeling om nu eerst te gaan lunchen en dan kan ik straks met een lekker zonnetje de tuin gaan bezoeken. Logischerwijs staat Collodi helemaal in het teken van Pinoccio.
Bij de villa is ook een restaurant en daar wil ik gaan lunchen; jammer genoeg zal dat vandaag niet buiten zijn.
Het restaurant bevindt zich op de 1e verdieping en ik vind de inrichting prachtig.
Ik ga vandaag voor de Tagliatella al nero di seppia con pollo (Tagliatella met een beetje zwarte inkt van de inktvis en stukjes kip) en drink daar een heerlijk glas koele witte wijn, een Vermentino Ruffino uit 2014 bij (ik wist dat niet, maar de ober vertelde mij dat ) .
Als toetje kies ik deze keer voor de Semifreddo met Toscaanse biscuit.
Nadat ik betaald heb, loop ik naar de ingang van de Villa. Ik had al op internet gezien dat de entree voor de botanische- en de vlindertuin € 13,- was, maar als ik bij de kassa kom, zie ik dat als je 65 jaar of ouder bent, je maar € 11,- hoeft te betalen; ik blijf dan toch die spreekwoordelijke zuinige Hollander . Voor dat geld krijg ik ook nog een handige plattegrond aangereikt.
Inmiddels is het weer opgeknapt en schijnt de zon volop en dat maakt een wandeling door deze prachtige tuin alleen maar aangenamer.
Naast prachtige perken en dito planten en bloemen, zijn er ook ontelbare beelden die meerdere honderden jaren oud zijn.
Er zullen de nodige trappen beklommen moeten worden en ik betrap mezelf er op dat ik denk: “Tja, hoe hadden we dit met de rolstoel moeten doen? Marijke had dit nooit kunnen lopen”.
Ik loop alleen nog maar op de “begane grond’ en daar is al van alles te zien, dat de moeite waard is.
Achter het raam op de foto linksonder heb ik zojuist van mijn lunch genoten.
Ik loop de trap op om zo op het eerste niveau te komen en zo wil ik elk niveau volledig van links naar rechts en het volgende niveau dan van rechts naar links lopen om maar niks te missen.
Vanaf de trappen is, als je naar beneden kijkt, ook goed de vlakverdeling te zien.
De tuinen zijn uitgevoerd in een stijl die hangt tussen barok en maniërisme en dat zou de verklaring zijn voor de theatrale elementen die je in de tuin tegenkomt.
Er is een groot aantal marmeren en keramieke beelden van muzen en Griekse goden in deze tuin te vinden.
En dan is daar een deur met een half geopend hek en dan loop ik daar even naar binnen en tref ik tot mijn verbazing en ruimte aan met diverse prachtige beelden, waaronder een van de Griekse god Zeus.
Het aantal treden dat beklommen moet worden, worden er telkens meer.
Marijke had dit zeker ook prachtig gevonden; we hebben in het verleden regelmatig dergelijke tuinen bezocht als we in Italië waren, onder anderen bij Verona en nog niet zo lang geleden bij het Lago Magiore.
In de tuin vind je een labyrint, een meertje, een bamboe bos, fonteinen, een grot, een prachtig gedecoreerde dubbele trap en tot slot een vlinderhuis.
Je kunt uiteindelijk achter de spuitende figuur langs lopen en dan beginnen aan het pad dat je uiteindelijk naar beneden leidt.
Het loont de moeite om overal goed rond te kijken, want dan duikt er zo maar ineens een prachtig beeld op, achter een hek.
Ik loop het pad verder af naar beneden…
Het beeld van het everzwijn ziet er vervaarlijk uit…
… en dan ben ik weer op het eerste niveau aangekomen.
Ook roze bloemen zullen voor mij altijd een herinnering aan Marijke blijven.
Als afsluiting van mijn bezoek, ga ik nu de vlindertuin bezoeken. Marijke en ik hebben dat eerder gedaan in St. Louis en een aantal jaar geleden nog op Bali.
Het is binnen werkelijk tropisch warm…
Het blijft lastig om vlinders met een iPhone te fotograferen want ze zijn nogal bewegelijk, maar als je genoeg foto’s maakt, zit er af en toe een tussen die de moeite waard is .
Het zweet gutst inmiddels van me af, maar het was prachtig en er zit een aantal prima foto’s bij.
Ik vond het de moeite waard en loop tevreden terug naar de auto en ga dan op weg naar Lamporecchio, waar ik nog even naar de Coop wil om batterijen te halen voor de afstandsbediening van de mover.
Voor ik Collodi goed en wel uit ben, kom ik nog een aantal keer Pinoccio tegen.
Ik kom onderweg een hele grote Coop tegen, dus dat scheelt weer. Omdat ik woensdag aan de terugweg ga beginnen, gooi ik ook de tank nog even vol. Dat kan hier voor € 1,469 en dat scheelt toch weer € 0,05 met wat ik eerder onderweg tegen kwam.
Ik vervolg mijn weg, terug naar de camping.
Het is 17:00 uur als ik terug ben op de camping en wat schets mijn verbazing; de merel komt ook weer even op bezoek…
Hoewel ik woensdag pas vertrek, loop ik toch vast naar de receptie om te betalen.
Om 20:00 uur geniet ik van een eenvoudige maaltijd, bestaande uit stokbrood, tomaat, tonijnpaté, kaas en blokjes ham en jam als toetje ; smaakt me uitstekend en is niet te veel.
Ik geniet van mijn koffie en kijk tot 00:45 uur series en dan ga ik slapen; een dag wel besteed.
Vind ik leuk:
Like Laden...
.
, maar ook voorbij Zaventem, richting Antwerpen is het rustig.
.
.
.
.
).
.
.
.
.
. Omdat achter mij inmiddels andere auto’s staan, rest er niets anders dan wachten…
.
) terug naar de caravan.
.
.
.
.
), maar dat er weinig tot geen tempo gemaakt kan worden.
.
).
.
.
.